Het huidige boekhoudsysteem voor methaanemissies overschat het opwarmingsvermogen van biogeen methaan aanzienlijk en moet worden gewijzigd om de recente wetenschappelijke vooruitgang correct weer te geven.

Er is de afgelopen tijd veel gezegd over ‘nieuwe wetenschap’ die de manier verandert waarop we moeten nadenken over hoe methaan wordt beoordeeld en de impact ervan op klimaatverandering. Om dit te begrijpen, moet u eerst een basiskennis hebben van wat de wetenschappers proberen te doen.

Nieuwe wetenschap;

De opwarming van de aarde is een duidelijke zorg van de wetenschap over wat er in onze atmosfeer gebeurt. Dit is een relatief nieuwe wetenschap, dus het is onredelijk om te verwachten dat elke aanname vanaf het begin 100% correct zou zijn. Een van de uitgangspunten bij de opwarming van de aarde is dat gassen die meer warmte vasthouden steeds belangrijker worden in de atmosfeer.

CO2;

Er is veel gezegd over de rol van kooldioxide (CO2) in dit verband, aangezien dit het dominante gas is. Het wordt geproduceerd tijdens de ademhaling van de meeste levende wezens en wordt door fotosynthese uit de atmosfeer gehaald om de groei van planten te stimuleren. Maar het komt ook vrij bij het verbranden van fossiele brandstoffen, bomen en ander biologisch materiaal. Bovendien kan het worden geproduceerd door een reeks chemische reacties, zoals de productie van cement.

CH4;

Methaan (CH4) is een bekend broeikasgas (GHG) in de landbouw omdat er biogene emissies plaatsvinden door vee. Maar ook bij de productie en het transport van kolen, aardgas en olie komt CH4-uitstoot voor. Methaan wordt ook uitgestoten door het verval van organisch afval op stortplaatsen voor vast stedelijk afval.

N2O;

Distikstofoxide (N2O) is een veel krachtiger broeikasgas en komt voornamelijk voort uit menselijke activiteiten, zoals landbouw, brandstofverbranding, afvalwaterbeheer en andere industriële processen. Het is erg krachtig en blijft lang hangen in de atmosfeer.

Gefluoreerde gassen;

Een andere belangrijke groep zijn de gefluoreerde gassen. Dit zijn zeer krachtige broeikasgassen, voornamelijk uitgestoten door industriële processen, met een opwarming van de aarde die 23.000 keer hoger is dan die van CO2.

Vermogen tot opwarming van de aarde;

Verschillende gassen hebben verschillende kenmerken die hun invloed op de opwarming van de aarde beïnvloeden.

De netto-impact hangt af van het individuele gas;

  • Hoeveel van elk gas aanwezig is
  • Hoe lang het waarschijnlijk effect zal hebben voordat het wordt afgebroken.

Wetenschappers hebben jarenlang het aard-opwarmingsvermogen (GWP) van 100 jaar van elk gas gebruikt om de impact ervan op de atmosferische temperatuur te schatten.

Hierbij is in eerste instantie uitgegaan van het feit dat alle gassen stabiel waren en een oneindige levensduur hadden. Gassen met een hoger GWP nemen meer energie op dan gassen met een lager GWP en dragen zo meer bij aan de opwarming van de aarde.

Recente wetenschappelijke ontwikkelingen;

Recente wetenschappelijke ontwikkelingen hebben er echter toe geleid dat wetenschappers de GWP-maatstaf in twijfel trekken en velen beschouwen het nu als onrealistisch voor methaan.

In een recent artikel van professor Ray Bates van UCD, http://www.raybates.net/ getiteld New Scientific Developments Require a Change in Methane Accounting, legt de auteur uit dat de wetenschap die wordt gebruikt in het huidige methaanboekhoudsysteem niet het vereiste onderscheid maakt tussen situaties waarin methaanemissies toenemen, stabiel of dalend.

In alle drie de situaties kent het GWP-systeem een CO2-equivalent voor methaan toe uitsluitend op basis van de emissies in het lopende jaar. Dit impliceert een voortdurende bijdrage van methaan aan de opwarming van de aarde.

Dit is niet realistisch, omdat een dalende trend in methaanemissies kan bijdragen aan mondiale afkoeling. Dit gebeurt wanneer de opwarming door methaanuitstoot in eerdere decennia sneller afneemt dan de opwarming door nieuw methaan toeneemt.

Prof Bates legt verder uit dat een herzien methaanbeoordelingsproces of -metriek, GWP Star (GWP *) genaamd, is ontwikkeld door onderzoekers aan de Universiteit van Oxford. De metriek GWP * verhelpt deze belangrijke tekortkoming door de methaanemissies van het huidige jaar en de trend voor de meest recente periode van 20 jaar op te nemen. Prof Bates is het eens met de leider van de Oxford-groep, prof. Myles Allen, die de GWP ‘een verouderd boekhoudsysteem’ noemde.

Prof Bates stelt dat wanneer de GWP * -maatstaf wordt toegepast op de Ierse methaanemissies in de landbouw, dit aangeeft dat deze een veel kleinere impact hadden op de opwarming van de aarde dan de GWP-maatstaf suggereert in de afgelopen 20 jaar. GWP * geeft inderdaad aan dat onze methaanemissies de afgelopen jaren hebben bijgedragen aan de wereldwijde afkoeling, doordat ze sinds eind jaren negentig zijn afgenomen.

Gezien deze bevindingen stelt prof. Bates dat Ierland in de recente EU-emissietabellen in een veel gunstiger daglicht zou zijn gekomen als het nieuwe boekhoudsysteem was gebruikt.

Volgende week deel 2 van deze blog!